Kampala - Oeganda

Na de beklimming van de Kilimanjaro ben ik inmiddels beland in de hoofdstad van Oeganda! Het is hier leuk! Heerlijk chaotisch, vol motorbikes en iedereen die maar lacht. Heerlijk ongedwongen! O wil jij er even langs met je bike? Geen probleem. Ho, eentje van links, rechts, spookrijders, maakt niet uit, kan prima. Nu ga ik oke?  Na een paar uur door de stad te hebben gereden snap ik het systeem nog steeds niet :).

Natuurlijk lijken veel buurlanden op elkaar, maar zoals geschreven lijkt het hier nog meer ongedwongen dan in Kenia of in Tanzania. Het maakt ze niet zoveel uit dat je blank bent, mensen laten je lekker je gang gaan. Daarnaast is de stad ook best modern. Veel winkelcentra, banken enzovoorts. Zodra je echter naar de buitenwijken gaat zie je dat je wel degelijk in Afrika bent en kom je meer modderwegen tegen dan asfalt, kindjes die rondrennen in halve lapjes t-shirt en bananenverkopende vrouwen. Omdat de stad voor een deel aan het Victoriameer ligt is er ook een redelijke vismarkt waar het er ook zeker niet Nederlands aan toe gaat. Mannen die in een doktersjas op een groot podium hun vis staan te verkopen, prachtig!

Ik bevind me in een heel relaxt hostel buiten het centrum waar je kunt kamperen, in een cottage kunt zitten of in een dorm. Ik heb gisteren drie prachtige mannen ontmoet die hier al langere tijd zijn (en genoeg grijze haren hebben). De een helpt scholen bouwen, de ander wil nu een lodge opzetten in het noorden en de andere is op zoek naar werk. Omdat ze deze plek al lang kennen heb ik gelijk alle ins en outs gehoord. Niet alleen over Oeganda, maar ook alle roddels van het hostel. Best interssant om te horen hoe het er hier aan toe gaat.
Voornamelijk met de man uit Australia kan ik het goed vinden. Jaartje of 45 gok ik, mager en een prachtige kop! Echt zo'n guitig gezicht waar je zelf ook spontaan blij van wordt. Samen met Anthony, een half Amerikaan/Nederlander, en de Australische man hebben we de hele avond biertjes gedronken en flauwe grapjes zitten maken. Zo lekker om weer te reizen! De Australier mag mij blijkbaar ook graag want na verloop van tijd zei hij 'Oh Ingrid, I think I want to marry you'.

Toen ik vanochtend wakker werd besloot ik om hier nog een nacht te blijven. Vol goede moed liep ik naar de balie om te vertellen dat ik nog een nachtje in mijn bed in de enorme dorm wil slapen. Maar nee, volgeboekt! Het verbaasde me enorm want er staan echt 30 bedden in de dorms en vannacht waren er daarvan welgeteld drie bezet. Teleurgesteld liep ik naar de mannen toe maar die zeiden dat het geen probleem was en ze zouden wel wat regelen. De een had nog een tent, de ander sliep op drie matjes dus daar kon ik er wel eentje van lenen en een slaapzak zouden ze ook wel voor me in orde maken. Hoef ik dus toch niet in de goot te liggen vannacht ;). Slapen in een tentje kost 5 dollar maar de Australier wilde me ook anders wel '200 bucks' geven zodat ik bij hem zou komen liggen, haha. Ik voel me in ieder geval thuis!

Zowel de oudere mannen als Anthony hebben motorbikes gekocht om daarmee rond te reizen. Het afgelopen half jaar is Anthony bijvoorbeeld vanuit Zuid-Afrika naar hier gereden om nu weer terug te gaan via een andere route om zijn bike daar weer te verkopen. Lijkt me echt een ontzettend gave reis! Ze zitten nu met zijn allen een route uit te stippelen voor de komende dagen en ondertussen balen ze een beetje dat ik niet ook een bike heb. Maar helaas! Morgen toch maar gewoon met een matatu richting Jinja om daar wellicht wat te gaan raften of kanoen. Na al het trainen van mijn beenspieren zijn mijn armen aan de beurt ;).

Mijn eerste indruk van Oeganda is dus goed en volgens mij zijn twee weken veels te kort om dit land goed te kunnen zien. Wellicht een goede reden om terug te keren, met motorbike!

Ik zal snel nog over de Kilimanjaro schrijven want dat was ook een enerverende ervaring om het maar een naam te geven. Als kort voorproefje weet ik wel dat ik voorlopig geen bergen mee ga beklimmen van bijna 6km hoog!

Knuffels!