De wondere wereld genaamd Diani beach

Alweer drie maanden sinds ik voet aan grond zette in Nairobi! Drie maanden vol mooie dingen, maar voornamelijk vol van het Kibwezi-stof! Maar ook drie maanden die mij vertellen dat het tijd is om met mijn paspoort naar een immigratiekantoor te gaan en mijn visum te verlengen. We besloten om ons visum te verlengen in Mombasa omdat die stad, pardon strand, ons meer aanspreekt dan het koude Nairobi. Want jongens, onverwachts kan het zelfs in Afrika koud zijn!

Als je zo’n tijd in een dorpje zit met houten hutjes, afval op de grond, overvolle matatu’s, stof, rondhobbelende beesten, niet zo enerverend eten en mensen met vrij stugge ideeen over alcohol is een uitstapje naar een geciviliseerde wereld heel wat! Na een aantal uurtjes heen en weer gestuiter in de bus kwamen we aan in Mombasa stad vanwaar we door wilden reizen naar Diani beach, zo’n 45 minuten ten zuiden daarvan. Om daar te komen moesten we eerst de ferry zien te vinden. Een aardige mevrouw van dé koekjesfabriek van Kenya, Manji, moest diezelfde richting op en hielp ons de ferry te vinden.

Bij de ferry hadden we geluk, we konden precies nog mee! En met precies, bedoel ik dat vrij letterlijk. We stonden namelijk op de laadklep. Gelukkig stonden er nog een paar rijen mensen achter ons want hekjes ofzo, nee, die zaten er niet op. Ik weet niet precies waarom, maar die ingang voor de mannen en de vrouwen was gescheiden. Bij zo’n ferry moet je voorstellen, een soort groot donker industrieterrein, ronddraai poortjes bij de ingang, een aantal honderden mensen, drukte, chaos, en een hele grote ferry waar voornamelijk mensen ipv auto’s opstaan. Aan de overkant hadden we zo een andere matatu en na nog een klein stukje met een tuk tuk kwamen we aan: South coast backpackers…

 

En dan is waar de ellende begon! We kwamen binnen en de eigenaren die Marijke en ik al een keertje eerder hadden ontmoet herkenden ons gelijk en we werden hartelijk welkom geheten met een shotje! Heerlijk wat alcohol op de nuchtere maag. Maar vooral heerlijk dat het kan! We voelden ons gelijk thuis. Na het inchecken gingen we de enorme villa die omgetoverd is tot hostel eens beter bekijken. Het huis is vroeger voor prive doeleinden gebruikt en deze twee mannen hebben er een hostel van gemaakt. Het huis is een soort real-life mtv-cribs huis! Het loopt mooi half rond, half rond zwembad erbij, enorme loungebanken binnen, badkamer met een jacuzzi mét discolicht, een badkamer met een bad op pootjes. O, en niet te vergeten, twee mega fluffy-bolletje-wol-honden genaamd Matiti en Matako. Later kwamen we achter de betekenis, tiet en kont. Als iemand dus begint te zeuren in Kiswahili zeg ik gewoon kiss my matako ;). Teveel moois dus in het hostel!

Tiet, of was het nu kont?

Laatste keer teveel en lekker eten!

De tweede avond gingen we samen met de rest van het hostel uit naar een club genaamd Forty Thieves. Omdat het uitgaan in Kenia tot nu toe niet heel denderend was had ik me er niet teveel bij voorgesteld. Ik dacht dat het weer een shabby kroeg zou zijn met Afrikaanse muziek, maar niets is minder waar! Een hele mooie club aan het strand, mooie loungebanken, slippertjes uit en dansen op je blote voeten op de maat van heerlijke Westerse muziek!

Na een paar biertjes kwam ik een aantal mannen tegen uit Venezuela en sprak ik plots weer vloeiend Spaans. Ze waren zo verrast dat er iemand was die Spaans sprak dat we allemaal shotjes en biertjes gratis kregen. Mijn Spaans werd dus ook nóg beter ;).  De volgende dag heb helaas goed gemerkt wat drie maanden onthouding met je kan doen, ik moest de hele dag in horizontale positie blijven omdat mijn maag zo zeer deed, oepsieee!

Uitzicht vanaf het immigratiekantoor,
ja die man staat daar inderdaad zo op de steiger!

Veiligheid?

Maandag gingen we dan eindelijk naar de Immigratie en na alle verhalen van Elise over dat het soms lastig kan zijn waren we stom verbaasd dat het binnen drie minuten geregeld was. Omdat je niet mag werken met een toeristen visum antwoordden we braaf dat we naar verschillende plekken gingen toen hij vroeg waar we verbleven. Voornamelijk vond hij het een goed idee dat vrouwen zoals wij lang in hun land kunnen blijven, prima!

En we gaan door!

Chapattis maken!

 

Nu is het weer keihard terug naar de realiteit van Kibwezi. Afgelopen woensdag waren Elise, Gloria en ik uitgenodigd voor de opening van het nieuwe schoolkantoor. Het zou een spetterend feest worden.. en of! Niet dus. Na zes voorstelrondes, 133 bedankjes en 12 keer bidden in 2 uur tijd kon het feest beginnen wat bestond uit een voorraad eten inslaan voor de komende dagen en een fanta! Het eten was heerlijk maar hoe de mensen hier zoveel in een keer naar binnen kunnen werken is me een raadsel. Er gaan gerust 3, 4, of misschien wel meer chapattis tegelijkertijd in! Enerverende ervaring dus. 

Maar ik mag niet klagen, nog drie weken werken en dan kan ik genieten van vakantie! Ik kan dus al beginnen met dagdromen over wat ik ga doen en dat is heel fijn J. Ik ben nu bezig met het boeken van een trip naar de Kilimanjaro want na die een keer gezien te hebben ben ik overtuigd dat ik hem wil beklimmen!

Binnenkort meer!

Knuffels

Voor wie het nog niet wist, dit is onze neiuwe aanwinst! Ze heet susu, dat roepen mensen hier als je een hond roept :). Ze is een schatje!

We hadden wat moeite haar in het doosje te krijgen maar een van de koks niet! Hoppa, voorpoten vast, achterpoten vast, erin leggen, klep dicht en klaar! Zo hebben we hem dus naar Kibwezi gekregen :).