De geit - continued

Er werd me verteld dat het verhaal van de geit leuk zou kunnen dienen als kinderboek. Het verhaal stopte daar echter nog niet, vandaar dat ik nu met een vervolg kom! Maar, dit vervolg is niet geschikt voor de tere kinderogen.

Inmiddels verloopt alles in Kibwezi  nog steeds op rolletjes. Na een nachtje Nairobi om daar wat inkopen te doen voor het huis en het project zijn we op de zondagavond verhuisd naar ons nieuwe huis. Een heerlijke eigen plek! Alles lekker ruim opgezet, gelijkvloers, een grote keuken en een nog grotere tuin inclusief overdekt terras met barbecue! In een Keniaans huis is het normaal om een schoonmaakster te hebben, maar waar vind je die als je niet zoveel mensen kent? We hebben een en ander rondgevraagd en de zus van de vrouw van de fish en chips kok bij Ramses zou wel interesse hebben. Zo gezegd, zo gedaan! Een dag later kwam ze het huis bekijken en afspraken over de prijs maken en de volgende middag stond ze al blij te schrobben! En wat een dame is het, ze spreekt Engels en werkt niet eens met een Afrikaanse slag. Oftewel, ze werkt flink door!

Het huis gezien vanuit de poort

In een huis wonen is echt heerlijk. Zelf je eten maken met lekker veel groenten in plaats van hopen koolhydraten en vet. Zelf thee zetten en op de zondag hier chillen, daar chillen, even buiten zitten, even in de zon zitten, dan weer op de bank relaxen en een boekje lezen, boodschapjes doen en.. afval verbranden! Dat moet je hier namelijk zelf doen wat dat is niet centraal geregeld. Tenzij je je afval naar de hoop in het centrum wil brengen ;).

Ronja en Marijke in de keuken

Nu we een huis hebben en alle scholen goed lopen op de gele cassave is het ook tijd om een goed feest te geven. Het verhaal deed zich snel de ronde in Kibwezi dat we een feest zouden geven en ook dit ving de fish en chips kok op. Zijn vrouw is kledingmaakster en kon voor ons wel een mooie traditionele jurk maken. Dit leek ons wel een mooi idee, de kledingsmaak verschilt hier echter dusdanig van de onze dat wat de Afrikanen mooi vinden, wij afschuwelijk vinden. Zo is glimmend babyblauw met wit en mega pofschouders erg mooi. Of een jurk bestaande uit alleen maar goude glimmende stof.. Tja, verschil moet er zijn of niet? Ze ging aan de slag en op de dag van het feest zelf zou ze de jurken komen brengen.

Ons terras!

Iedereen die aan de base-line heeft meegewerkt, de mensen bij Ramses en nog wat los en vast mensen uit Kibwezi zijn voor het feest uigenodigd. Een boodschappenlijstje was snel gemaakt. Zoveel mensen x zoveel biertjes, wat chappati’s, wat avocados en andere lekkere hapjes en… iets voor op de barbecue misschien? De Kenianen zijn dol op nyama chomo, gegrild vlees. In iedere kroeg staat ook tot laat in de nacht vlees te braden als zijnde ‘midnight-snack’. Ja mensen, de Afrikaanse versie van een broodje kebab. Helaas is de knoflooksaus hier nog niet verkrijgbaar.

De bescheiden poort, beveiliging ten top!

Burn baby!

We hebben wat rond gevraagd wat iedereen lekker zou vinden op de barbecue en er was een duidelijk antwoord: geit! Maar waar haal je als blanke hier een geit vandaan? Eentje die groot genoeg is voor 25 man, eentje die lekker is en voor een eerlijke prijs. Ook hier blijkt weer, als je er maar genoeg over praat dan komt er bijna vanzelf eentje uit de lucht vallen. Mister Patrick wist wel iemand vlakbij mijn school die goede geiten verkocht. Hij zou wat belletjes maken en de geitenman zou langskomen op mijn school. Niet dus! Er stond nog wel een verdwaalde geit aan een boom maar niemand wist van wie die was.

Hier loop ik altijd als ik ga hardlopen, niet verkeerd toch?

Omdat er die dag weinig matatu’s waren gingen we met een motorbike naar huis en toevallig wist deze jongeman wel waar we een geit konden halen en wilde dat met alle plezier doen. Ik vroeg of hij me bij me thuis wilde afzetten zodat ik geld kon halen en toen ik wilde uitleggen waar mijn huis was zei hij, ooh maar ik weet wel waar jij woont hoor! Ik woonde er nog geen week! Ik had die jongen nog nooit gezien maar hij weet dus wel waar ik woon.. heel apart. Ik gaf hem geld mee en een half uurtje later kwam hij met een big smile op zijn gezicht teruggelopen met een geit in zijn armen! Fantastisch hoe dat hier gaat!

Even genieten in Nairobi want dit kan ik Kibwezi niet!

Na een dagje gemekker in de tuin was de dag van het feest aangebroken.  Als eerste kwam in de middag de vrouw met de jurken langs. Ze haalde ze uit de tas en eigenlijk moesten we allemaal een beetje lachen. Ze had er best iets moois van gemaakt alleen was de pasvorm nog niet helemaal je van het.

We wilden dus dat ze de jurken zou gaan innemen om ze beter passend te maken, maar het probleem was dat de vrouw niet in Kibwezi woont maar in een dorp 30 minuten verderop. Dan zouden we ze nooit op tijd voor het feest hebben! We vroegen haar of het niet een idee was dat ze hier ergens bij een salon ging zitten? Ze vond het oke en toen we later boodschappen gingen doen zagen we ze zitten bij een tentje gemaakt van wat houten balken op de hoek van de straat.

Random foto van een ochtend toen ik uitstapte om naar mijn school te lopen en deze vrachtwagen met verloren wiel gewoon op de snelweg zag staan. Dit is dus trouwens de grootste snelweg van kenia die Nairobi en Mombasa verbind. Daar stop ik altijd om naar school te lopen. Is wel anders he?

Later die dag was het tijd om samen met Elise en haar auto biertjes te gaan halen bij de Bondeni beach bar! (Je kunt hier alleen bij een kroeg bier halen) Na drie keer uitleggen dat we echt 50 biertjes bedoelden en geen 5 of 15 kregen we twee kratten halve liters mee. Alles stond klaar, de muziek was binnen, de dj was geregeld, het bier zat in de koelbox en twee onbekende mannen waren in de tuin bezig met het slachten van de geit. ’s Avonds kwamen alle gasten binnen druppelen en iedereen was mega enthousiast over de barbecue! Iedereen vond het zo leuk! Ze vonden ook alle hapjes lekker en het was echt een geslaagd feest!

Meneer met geit!

Beeeeh

Tot en met drie dagen na het feest vonden we overal bierdopjes en moest de schoonmaakster ook erg lachen toen ze nog wat niet nader te noemen lichaamsdelen van de geit vond en die met alle liefde wilde opruimen en mee naar huis nam zodat we ze niet zelf hoeven te verbranden. Nogmaals, wat een vrouw!

Op de woensdag na het feest bracht ik bij hetzelfde tentje als waar de jurkenvrouw de toko had overgenomen twee lappen om de randjes om te zomen. Nadat ik terug naar huis was gelopen hoorde ik na 5 minuten een wild geklop op de poort. Wie zou dat nou kunnen zijn? Het was de vrouw van Bondeni samen met een niet al te vrolijk kijkende man. O, o.. Ze was aardig kwaad over het feit dat we nog steeds de kratten niet hadden teruggebracht. O, moest dat dan? Dat had ze er misschien even bij moeten zeggen. (Weer zo’n geval, hoe weet je waar ik woon?)

Bondeni!

We hadden alleen nog 15 biertjes over en toen ze dat hoorde keek ze nog kwader. Wat moet ik nu? Dit en dat, ik heb het nodig! Of ik het anders morgen wil komen brengen? Dat wilde ik wel, maar dan zonder de volle flesjes. Kon ik niet 15 bier drinken? Nee mevrouw, wij drinken over het algemeen geen 15 halve liters op een doordeweekse avond. Trouwens, in het weekend ook niet. Dan wilde ze wel de volle flessen meenemen. Of ik om 7 uur kon? Nee dan was ik al weg. Om 8 uur, nee mevrouw, dan ben ik nog steeds weg.

Tadaaa! Zo zijn ze geworden :).

Weer geklop op de deur! Komt ze nu met versterking? Maar nee, het was de vrouw van de lappen die ze als extra service wel wilde komen brengen. Die weet blijkbaar ook waar ik woon en ze vond dat ze ze voor die 50 cent ook best even kon brengen. Handig handig.

Na wat onderhandelen wilde ze de twee kratten wel gelijk meenemen en mij terugbetalen voor de nog volle flesjes. Min de kosten van het vervoer! Pardon? Toen ik vertelde dat ik ze anders morgen zelf wel kwam brengen omdat ik niet voor vervoer wilde beter keek ze me aan alsof ze water zag branden.

How?

- Well, I will bring them myself in the morning.

How?

- I will walk there?

What? You walk?!

- Yes!

How?

- Well, by moving my legs..

Alright.

Dat vond ze wel zo vreemd! Maarja, wij Nederlanders lopen en fietsen nu eenmaal omdat we daar zin in hebben of het onzin vinden om met de auto te gaan. Hier zijn dat soort dingen grote issues. Je loopt nog liever 6km dan dat je op een fiets gaat zitten omdat dat voor de arme mensen is.

Uiteindelijk is ze ergens geld gaan halen en stond de boos kijkende man levenloos naar de kratten te staren. Vol chagarijnigheid nam ze de beide kratten mee en ik dacht alleen maar, goh, best ideaal zo’n ophaalservice ;). 

~The END~