Mombasa

Link naar mijn foto's:
Mombasa

Kibwezi, de geit

Iedere dag loop ik met mijn familie en vrienden een rondje door het dorp. Samen met mijn baasje. Hij lijkt wel een beetje op mij. Hij loopt ook op blote voeten maar heeft wel altijd een vodje om zijn lijf hangen en een stok in zijn hand. De meeste rechtopstaande wezens hebben iets om hun lijf heen hangen. Op de stoffige rode weg lopen we altijd eerst langs een paar hotels. Waarom die hier zijn weet ik niet want maar een dag per week is het hier druk en komt er uit een aantal gebouwen veel geluid van zingende en schreeuwende mensen. We vervolgen onze weg verder richting het dorpje. Het wordt steeds drukker en overal staan er houten stalletjes met mensen dingen te verkopen.

Meneer de herder waar de geiten werden afgezeten. In sommige gebieden zijn geiten duurder dan in andere gebieden. Door ze te vervoeren en te verkopen verdienen ze geld. Deze herder heeft ook mooie kleding aan!

Na de stalletjes staat er een stenen gebouwtje met de letters WC op de deuren. Naast dit gebouw is de afvalverbranding. Als we geluk hebben vinden we hier, tussen al het blik en plastic, oude wortels of bananenschillen. Ik moet altijd goed uitkijken dat ik mijn voeten niet brand. Daarna volgt de supermarkt, als ik naar binnen kijk is het enige wat ik zie een houten kassalade. Niet veel later komt het meest drukke gedeelte van het dorp. Een stoffige plaats waar veel matatus en bussen staan. De mensen schreeuwen hard, weer anderen lopen achter kleine karretjes samosas te verkopen en weer andere gooien allerlei dingen op een bus.

Voor mij is dit altijd het minst leuke gedeelte, soms moeten er een paar van mijn vrienden achter blijven. Ik weet niet wat er dan met ze gebeurd. Ineens in onze kudde dan kleiner en doet mijn baasje alsof er niets is gebeurd. Als we onze weg vervolgen komen we nog een aantal winkels tegen, dalen we wat af en slaan we rechtsaf om over het spoor weer terug te lopen. Het plaatsje is niet zo groot.

De volgende dag zie ik tijdens mijn rondje ook mensen met een andere kleur lopen. Mijn baasje kijkt altijd heel vreemd naar ze. Ik zie ze hier best vaak rondlopen. Als ze in de buurt zijn kijkt iedereen naar ze en beginnen ze allemaal vreemde dingen te roepen. Ik weet niet waarom ze dit blijven doen, ze zullen vast heel bijzonder gevonden worden.

Als ik even later bij de bussen aankom is het mijn beurt om te blijven samen met wat vrienden. Ik weet niet wat er met me gaat gebeuren, ik vind het wel spannend. Niet veel later zie ik een man met een touw aan komen lopen..

Kibwezi, Ingrid

5.15 uur, het geluid van de moskee dringt langzaam het gat in de muur door (mijn raam), mijn kamer binnen. Ik kijk op mijn telefoon, ja, nog te vroeg om op te staan na het after-screening feestje gisteren dus ik druk mijn oordopjes nog eens goed aan en draai me nog een keertje om.

De kippenbus bij het afladen van de geiten!

Als ik eenmaal echt wakker ben sta ik op, verzet me 3 stappen naar mijn douche/wc ter grootte van mijn eettafel in Utrecht en kleed me rustig aan. Voor het ontbijt zak ik nog eens door mijn knieën om een blik in de spiegel te werpen. Het kan er mee door. Eenmaal in het restaurant bestel ik mijn ontbijt wat er zowaar al na een half uur is. Dat haalt de gemiddelde wachttijd weer wat naar beneden. De eggsandwich is door de combinatie van het ei, de tomaat en het zoete brood altijd weer een verrassing voor mijn tong. Dit in tegenstelling tot de andere maaltijden. Op de markt zijn er ongeveer 5 groenten te verkrijgen en 1 kruidenmix. Of je nu spaghetti, rijst of chappati met wat groenten eet.. Het heeft altijd verdacht veel van elkaar weg.

Fruitstraatje in Mombasa

Na nog een laatste blik in mijn kamer te hebben geworpen en dag te hebben gezegd tegen iedereen van Ramses is het tijd om naar de snelweg te lopen om een bus te pakken richting Mombasa. Gelukkig krijgen we een lift en niet veel later stappen we in een bus richting Mombasa die ons erg bekend voorkomt. Gewoon de roze-gele bus die ook door Kibwezi zelf rijdt! Ik werp een blik naar het dak en zie dat daar echt een hele hoop kippen zijn vastgebonden. Vleugels steken hier een daar wat ongemakkelijk door het hekje heen. Ze zullen het wel lekker warm hebben.

Bussen in Afrika kunnen overal stoppen om je af te zetten of om mensen op de pikken. Het is dus niet zo gek dan een bus onderweg een aantal keer stopt om meer mensen in de bus te proppen. Dit is vooral altijd een groot plezier als ze al drie dagen dezelfde dikke jas aan hebben en precies op het moment dat ze zo over je heen moeten hangen dat hun oksel te hoogte van jouw neus komt ze die uit willen trekken. Afrika gaat niet altijd over rozen.

Random straatje in Mombasa

Mombasa

Anderhalf uur later stoppen we weer maar zien we niemand de bus in of uit stappen. We vragen ons af wat er aan de hand is. Plots klimt er een man op het dak en staan er een aantal op de grond te wachten om spullen op te vangen. Hoppa, twee aan elkaar gebonden geiten worden zo naar beneden gegooid! Het opvangen lukt niet helemaal dus besluiten ze de andere geiten maar gewoon zo naar beneden te brengen. Echt zachtzinnig gaat het er niet aan toe. Pas in Mombasa zelf werden de kippen eraf gelaten. 40 heerlijke grilled chickens uit Nairobi. Gezien je maar op een aantal plekken grote dingen kan kopen wordt er altijd van alles op een bus gegooid. Koelkasten, matrassen, watertanks.. Alles! Altijd een mooi tafereel om te zien.

In Fort Jesus met Marijke, Tami en Laura

Vlakbij het fort

Mombasa, Ingrid

Na de lange rit en 16 keer verkeerd lopen komen we aan bij het hostel. Nummer 69, een bordje aan het hek zou geen gek idee zijn. Vol verwachting lopen we naar binnen. We zien een zwembad, andere gasten en zijn eigenlijk al gelijk blij! Tijdens het inchecken valt Marijke haar blik op de repen Twix en mijn blik op de ijskoude Corona. We kijken elkaar aan, bestellen twee van elk en schieten zo snel als we kunnen in onze bikini om het zwembad in te springen. Het leven is zwaar hier.

Bij de barbecue vallen we ook weer van de ene in de andere verbazing. Een echt stuk vlees! En, en, wat is dit nu? Salade? Zowaar een salade met sla én komkommer! Wauw, en slasaus! Het moet niet veel gekker worden. In de volgende bak ligt een aardappelsalade. Weer staan we te kijken, zou dat sausje? Ja, zou het? Even proeven en jawel, mayonaise!!! Geweldig! Iedere hap van het eten smaakte anders, de biertjes die avond waren heerlijk en het was ontzettend leuk om de verhalen te horen van de andere gasten die of aan het rondreizen of vrijwilligerswerk aan het doen zijn. Een zeer geslaagde eerste avond.

In Fort Jesus

Om de pret niet te laten afnemen besloten we de volgende dag gelijk een bezoekje te brengen aan het winkelcentrum. Niet weten wat ons te wachten stond liepen we er naartoe maar ook daar kon ons geluk niet op! Echt schepijs, airconditioning, echte merken, koffie, Ethiopisch eten, pizza, hamburgers en dan heb ik het nog niet eens over de supermarkt gehad! Ongelofelijk wat je daar allemaal kunt kopen vergeleken met het assortiment in Kibwezi. Heel veel soorten yoghurt, kaas (ja zelfs Maasdam!), chocolade, snoep, chips.. Heerlijk!

Bij Fort Jesus

In Fort Jesus

Die middag kwamen ook Tami en Laura aan vanuit Kibwezi en hebben we heerlijk gegeten bij het winkelcentrum, uiteraard weer wat gezwommen en de nodige biertjes en praatjes uitgewisseld. Na twee dagen relaxen was het voor ons wel tijd om wat van Mombasa stad te bekijken. Op naar de matatu! Een groot verschil met de matatus hier is dat er zoveel mensen ingaan als dat er stoelen zijn, maar ze helaas niet veel Engels verstaan. Een grote tegenstelling met Kibwezi waar ze zo vol mogelijk zitten en mensen prima snappen waar je eruit moet.

Het ritje duurde verdacht lang en uiteraard kwamen we bij het eindstation van de matatu uit en waren we niet waar we wilden zijn. Terug en wat later maar wel gewoon uitstappen.

Uitzicht vanaf het fort

Eventjes een wasje doen, rondom Fort Jesus

Al dwalende door de stad kwamen we vanzelf een gids tegen die ons Fort Jesus heeft laten zien. Een indrukwekkend fort aan de rand van Mombasa haar ‘Old town’. Mombasa stad ligt op een eiland en het fort heeft zicht op een mooie kustlijn.  Het fort is gebouwd in opdracht van een Portugese koning maar ontworpen door een Italiaan. Het heeft zijn naam gekregen doordat het van bovenaf gezien de vorm van een mens heeft en is voor een groot deel opgetrokken uit koraal.

Na het fort was het tijd om lekker door de stad heen te slenteren en te ontdekken wat er schuil gaat in de kleine straatjes van het ‘Old town’. Veel kleine kraampjes en stalletjes met fruit, groenten, kleding, kruiden. Een prima stad om een dagje doorheen te dwalen. Het merendeel van de inwoners van Mombasa is Islamitisch maar in de stad staan ook een aantal tempels en kerken. Een leuke samensmelting van culturen en veel sfeervoller dan Nairobi.

Naast Fort Jesus

Fort Jesus, de buitenmuur waar je het koraal nog kunt zien

Om de vakantie goed voort te zetten maken we ons op voor een dagje strand. Een stuk wandelen langs de branding, terug op een kameel genaamd suzuki van een eigenaar met een iets te moderne, vrouwelijke zonnebril of zijn hoofd. Even klimmen en je zit best comfortabel in het zitje, totdat de kameel omhoog gaat! Wat een hoogte! Ik dacht na wat wiebelen, goh, we zitten best hoog.. Maar ne hoor, hoppa, die tweede knie van de kameel moet nog gestrekt worden en je komt nog hoger te zitten! De kamelen komen uit het noorden, een trip die zo’n twee weken duurt. De kamelen worden iedere 2 jaar vervangen en moeten iedere 4 weken 3 dagen lopen om te kunnen drinken. Suzuki drinkt zo’n 40 liter en de andere kameel die iets kleiner van formaat is zo’n 30 liter. We zijn verbaasd dat dat helemaal niet zo veel is. Nog geen 1,5 liter per dag! Die avond word ik door de eigenaar van het hostel mee uit gevraagd. Of ik mee wil? Ja, als mijn vriendinnen ook meegaan. Ja die willen wel, alleen vond meneer dat een beetje jammer en heeft vervolgens de hele avond op de bank chagrijnig zitten kijken. Die Peruanen zijn niet te vertrouwen ;).

Een blauwborst :)

Het strand!

De laatste ochtend kunnen we nog een keer geld uit te geven in de supermarkt, ons laatste ijsje eten, genieten van een lekkere lunch bij het hostel, pinnen (want dat kan hier niet) en dan is het tijd om weer terug te gaan met onze zelf gefabriceerde koelrugzak gevuld met de goedkoopste zak diepvries doperwten zodat onze waardevolle spullen (chocolade en kaas) niet smelten! En, met succes!

Kibwezi, de andere wereld

Drie pakken wijn, een kilo kaas, wat chocolade, 45 muggenbulten en een ingedeukte kont later zijn we weer in Kibwezi. Het voelt bijna bizar om hier weer te lopen, alsof Mombasa nooit heeft plaatsgevonden. Terug bij de drukke matatu plaats, de stoffige straatjes, de eeuwige droogte en niet te vergeten, de starende mensen. Toch voelt het wel als een soort thuis en wanneer we Mister Patrick en James van het guesthouse zien wordt dat gevoel nog wat versterkt. Tijdens een theetje om het weekend nog eens door te spreken hebben we het ook over de komende weken. Het werk wat ons te wachten staat en de interventie die gaat beginnen. De realiteit is weer terug. Gelukkig hebben we de kilo kaas nog als tastbare herinnering aan het weekend. Ik vind het bizar hoe twee plaatsen in hetzelfde land zo van elkaar kunnen verschillen. Wegen en stof, christenen en moslims, modern en ouderwets.. Ik hoop in ieder geval snel weer wat van het land te kunnen proeven, in de vorm van kaas of cultuur is me om het even.

Oeps, net te laat!

Onze grote vrienden Meneer Kameel en Meneer Kameel